«ΜΥΘΡΥΛΑΤΕΣ» / Μύθος & Θρύλος

   Βαθιά επηρεασμένος από τις πλατωνικές περιγραφές για τον κόσμο των ιδεών, που στην τέχνη αλλά και τη ζωή, παραλληλίζω με τον παράδεισο, νιώθω κάτι σαν καθήκον, να σας τον περιγράψω με ένα προοίμιο του τύπου 1+1 ίσον 2 στα μαθηματικά, μα 1+1 ίσως 2 στην τέχνη, την δυο φορές ψεύτικη κατά τον Πλάτωνα, αφού παριστά κάτι το ήδη ψεύτικο σε σχέση με τον μόνο αληθινό κόσμο των ιδεών. 

Εδώ έρχονται οι «Μυθρυλάτες» και είναι οι θεατές του κόσμου των ιδεών μου. Είναι οι μύθου και θρύλου ηλάτες, που μέσω του μύθου και του θρύλου που παίρνουν μορφή στον καμβά μου, οδηγούνται αλλά και οδηγούν αυθυποβάλλοντες τους εαυτούς τους, από το κάθε κύμα της κάθε διάστασης στην κάθε στεριά του κάθε χρονοχώρου και μέσω του θέματος, γίνονται ένα με την απεικόνιση, ένα με τον μύθο, ένα με τον θρύλο, ένα με το ίδιο αυτό ταξίδι στον κόσμο των ιδεών μου.

Ο μύθος, ο θρύλος και η παραβολή, παροιμίες και ρήσεις, στίχοι ποιημάτων και τραγουδιών, συνθέτουν την δομή του έργου μου, που στηρίζεται στο χρώμα. Που σαν απόσταγμα του φωτός, λούζει, διαχέει και περιβάλει ως πέπλο αυτές τις έννοιες. 

Περιγράμματα που ορίζουν μορφές και αντικείμενα, όγκους και διαστάσεις, παραστάσεις και περιγραφές που μοιάζουν να χάνονται και να βρίσκονται μέσα του, προσδιορίζουν την ύλη ως άυλη, αέρινη, πλασματική. Η τεχνική της λαζούρας είναι αυτή που με οδηγεί στο άυλο, στο αέρινο, στο διαμπερές. Στο «ούτε λέγει, ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει». 

Η εικόνα του κάθε έργου, επιδιώκω να μην είναι άμεσα αναγνώσιμη και αναγνωρίσιμη, να της καταθέτεται η παρατήρηση που της αρμόζει, για να βιώσει ο θεατής τον χωροχρόνο που εγώ παρατηρώ από τον λευκό καμβά ως την υπογραφή, από τα μάτια μου, στα μάτια του, έτσι ώστε, να γίνει μέρος μιας σύνθεσης εννοιολογικής, συμβολικής, με αλληλένδετη βαρύτητα, τόσο στην τεχνική, όσο και στην εικόνα που ευτυχώς τείνει να ισούται με χίλιες λέξεις, ευτυχώς και για τις λέξεις, ευτυχώς και για την εικόνα.

Ο μύθος, ο θρύλος και η παραβολή, παροιμίες και ρήσεις, στίχοι ποιημάτων και τραγουδιών, είναι για μένα σαν μετεμψύχωση του πεπραγμένου στο χωροχρόνο. Η τέχνη είναι η φιλοσοφία που μας οδηγεί στον κόσμο των ιδεών. Μας περιγράφει τον παράδεισο. Είναι η αέναη πάλη για επιβίωση του γεγονότος η του απωθημένου κατά της λήθης και όχι ακόμα μια «προθήκη αξιοπερίεργου αντικειμένου». 

Είναι κάτι που δεν πρέπει να μας νοιάζει αν «ταιριάζει με τις κουρτίνες».


Ρήμος Αργύριος



22 με 26 Ιουνίου 2015 / 10:00 με 14:00 & 17:00 με 20:00 

Αίθουσα Πινακοθήκη Φλωρινιωτών Καλλιτεχνών
Ισόγειο Φ.Σ.Φ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ